Onlangs hielden we met Public Cinema onze eerste kennis- en inspiratiesessie ‘Blikopener’. Doel van deze ‘Blikopener’ sessies: verkennen hoe je binnen een bepaalde sector op een innovatieve manier beeld kan inzetten. We begonnen met de jeugd(gezondheids)zorg. Wat leerden we daar van de deelnemers?
We zeggen dat we authenticiteit belangrijk vinden, maar eigenlijk is dat niet zo. We worden liever voor de gek gehouden. Waarom is dat vaak niet erg, maar soms wel?
Binnenkort gaan we weer stemmen voor de gemeenteraadsverkiezingen. Of eigenlijk: niet stemmen. Wat kunnen we doen aan dalende opkomstpercentages, terwijl gemeentes steeds belangrijker worden?
Overheden, onderzoeksinstituten en consultancybureaus schrijven nog veel te vaak alleen een vuistdik rapport dat niemand leest. Als dat met publiek geld gebeurt, is dat niet te rechtvaardigen. Kennis moet ook met korte films beschikbaar worden gemaakt. Omdat de kennis dan veel meer mensen bereikt, en omdat de impact van een rapport dan veel groter is.
De film Minority Report liet ons 15 jaar geleden de toekomst zien: visueel en associatief werken. Nu is dat geen sciencefiction meer. Het is aan de orde van de dag. Waarom is dat zo?
Documentairemakers bereiken miljoenen mensen, weten bewustzijn te creëren én gedragsverandering te bereiken. Hoe doen ze dat? En wat kan jij daarvan leren?
De verkiezingsuitslag maakt duidelijk dat kiezers een écht andere toekomst willen: een veel duurzamere toekomst. Hoe ga je daarmee aan de slag?
BN’ers, overheden en bezorgde burgers proberen met verkiezingsspotjes niet-stemmers naar de stembus te krijgen. Hoe pakken ze het aan? En wat vertelt ons dat over de staat van de democratie?
Als politicus bereik je de kiezer tegenwoordig online met video. Hoe pakken de verschillende politieke partijen dit aan? Wie is top, en wie is flop?
Jongeren die met hun vlogs zorgen voor onrust op straat: Zijn zij de oorzaak van het probleem of zijn ze het symptoom van een groter onderliggend probleem?